Έχει γίνει πολύς λόγος για το αστικό μέλι. Η αστική μελισσοκομία στην Ελλάδα απαγορεύεται και διώκεται νομικά σε αντίθεση με άλλες χώρες του εξωτερικού ακόμα και της Ευρώπης. Τα τελευταία χρόνια λόγω του CCD- Σύνδρομο Κατάρευσης Μελισσών υπάρχει ένα παγκόσμιο κίνημα για την ενίσχυση της επικονίασης εντός πόλεων.
Αυτά όσα έχουν να κάνουν με την επικονίαση. Δυστυχώς όμως οι ατμοσφαιρικοί ρύποι και τα τοξικά κατάλοιπα των εξατμίσεων και του CO2 στην ατμόσφαιρα δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια για την παραγωγή μελιού υψηλής διατροφικής αξίας συγκρινόμενο πάντα με ένα μέλι το οποίο έχει συλλεχθεί από τα βοτάνια και τα δέντρα της Ελληνικής βουνίςιας φύσης. Το αστικό μέλι είναι κατώτερο σε ποιότητα.
Ελπίζω να σε κάλυψα.
Για την ιστορία, η μελισσοχωρητικότητα επηρεάζεται από την πειρατική μελισσοκομία της ταράτσας. Εμένα αυτό δεν με ενοχλεί καθόλου γιατί προσωπικά πιστεύω πως ενισχύεται η επικονίαση. Με προβληματίζει μονάχα το γεγονός αν αυτά τα μέλια πωληθούν ή χαρισθούν. Στην Κρήτη υπολογίζεται πως υπάρχουν περίπου 5000 (δεν ξέρω αν ο αριθμός είναι πραγματικός εμένα μου φαίνεται υπερβολικός) κυψέλες σε ταράτσες...