Μεταφορές μελισσιών

Τα τελευταία χρόνια μεταφέρω δυνατά τρίπατα πολλές φορές μελίσσια αυτή την εποχή (μέσα Ιουνίου) από τα πεδινά στα ορεινά του νησιού μου. Ο λόγος είναι για να εκμεταλλευτούν το θυμάρι περισσότερο καιρό, αλλά και για το έλατο που τυχαίνει να δώσει μια φορά στο τόσο.
Για την μεταφορά επειδή τυχαίνει και κάνει πολλές ζέστες αυτή την εποχή χρησιμοποιώ πάντα τις παλιές πατροπαράδοτες σήτες μεταφοράς κι όχι το αυστραλέζικο καπάκι. Έτσι είμαι σίγουρος ότι τα μελίσσια στρεσάρονται το λιγότερο δυνατόν.
Για να προσαρμόσω τις σήτες στην κυψέλη τις κάρφωνα στις 4 γωνίες. Οι σφυριές όμως αναστάτωναν την κυψέλη και ερχόμουν αντιμέτωπος με την άμυνα της μέλισσας.
Φέτος για την ετοιμασία των κυψελών δεν κάρφωσα τις σήτες αλλά χρησιμοποίησα ένα επαναφορτιζόμενο ηλεκτρικό κατσαβίδι και τις εφάρμοσα στις κυψέλες ώστε να είναι έτοιμες για την μεταφορά.
Η αντίδραση των μελισσών στο ηλεκτρικό κατσαβίδι ήταν η απόλυτη ηρεμία. Δεν ενοχλήθηκαν καθόλου!!!! Μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Χρησιμοποίησα για την δουλειά λαμαρινόβυδες με γουβωτό τετράγωνο κεφάλι, σαν αυτές που χρησιμοποιούν οι αλουμινάδες. Ο λόγος είναι ότι είναι πολύ εύχρηστες ακόμα και με γάντια και δεν πέφτουν εύκολα από το μυτάκι του επαναφορτιζόμενου σε ένα περιβάλλον σαν κι αυτό του μελισσοκομείου.
Σημειώστε παρακαλώ ότι αν πέσει μια βίδα στο χώρο του μελισσοκομείου εκεί που τη νύχτα θα πατήσει το αυτοκίνητο για να φορτώσει τις κυψέλες υπάρχει ο κίνδυνος να καρφωθεί στην ρόδα και η μεταφορά να έχει περιπέτειες.

Γιατί δεν τους προσαρμόζεις απλά συνδετήρες, ώστε να τις κουμπώνεις σαν να είναι καπάκια;

Ο λόγος που δεν βάζω συνδετήρες είναι ότι
α) οι σίτες μου είναι ιδιοκατασκευή και έχουν λεπτό προφίλ και δεν μπορεί να βιδώσει ο συνδετήρας
β) Οι συνδετήρες που χρησιμοποιώ είναι αυτοί που είναι σαν ελατήρια από χοντρό σύρμα και δεν μπορώ να τους προσαρμόσω στην σήτα ούτε αυτούς ούτε και την βίδα που πάνε κι ασφαλίζουν.

Αυτές οι σίτες μεταφοράς χρησιμοποιούνται από την οικογένεια από το 1950. Από τότε τις καρφώναμε.

Τις έχει φτιάξει ο παππούς μου όπως και μερικές κυψέλες και πλαίσια που έχω στην αποθήκη και τις φυλάω σαν κόρη οφθαλμού σαν το μοναδικό ενθύμιο του παππού μου και της ζωής κοντά του με τις μέλισσες.