Ακονιζιά

Περιγραφή: Ακονιζιά - Σκοτζάρι ( Inula viscosa)
Ανθίζει το φθινόπωρο, τα λουλούδια του έχουν χρώμα ζωηρό κίτρινο και είναι κατʼεξοχήν γυρεοδοτικό φυτό. Λόγω εποχής άνθισης, Σεπτέμβριος- Οκτώβριος είναι χρήσιμο φυτό στη μελισσοκομία αφού την εποχή αυτή η γύρη σπανίζει αφʼενός, αφʼετέρου είναι απαραίτητη για την εκτροφή γόνου και την ανανέωση του πληθυσμού των μελισσιών.

Κείμενο: Δρ. Φανή Χατζήνα, Δημήτρης Τσέλιος (Ε.Θ.Ι.Α.Γ.Ε-Ινστιτούτο Μελισσοκομίας)

Ήταν από τα πλέον σημαντικά βότανα για τους Αρχαίους Έλληνες και τους Ρωμαίους. Το θεωρούσαν καθολικό γιατρικό για παθήσεις πολύ διαφορετικές όπως υδρωπικία, πεπτικές και εμμηνορροϊκές διαταραχές και ισχιαλγία.

Οι Αγγλοσάξωνες το χρησιμοποιούσαν για δερματικές νόσους, νευραλγίες, ηπατικά προβλήματα και τον βήχα. Σήμερα το χρησιμοποιούμε αποκλειστικά για παθήσεις του αναπνευστικού.
Η λατινική του ονομασία είναι Inula Helenium και στη χώρα μας το συναντούμε με τις ονομασίες Κόνυζα, Ακόνιζα, Ψιλόχορτο, Ψιλίστρα ή Ώμονο.

Χρησιμοποιούμε για θεραπευτικούς σκοπούς την ρίζα η οποία συλλέγεται τον Σεπτέμβριο και Οκτώβριο. Περιέχει 40% ινουλίνη, ελενίνη (αιθέριο έλαιο), γλίσχρασμα, τριτερπένια και πικρό στοιχείο.
Δρα ως αποχρεμπτικό, αντιβηχικό, εφιδρωτικό, στομαχικό και αντιβακτηριδιακό.
Η Ινούλα είναι ειδικό ίαμα για τον ερεθιστικό βρογχικό βήχα, ιδιαίτερα στα παιδιά. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί όπου υπάρχει έντονη καταρροή όπως στη βρογχίτιδα ή το εμφύσημα. Το γλίσχρασμα έχει μια χαλαρωτική επίδραση που συνοδεύεται από τη διεγερτική δράση του αιθέριου ελαίου. Έτσι η απόχρεμψη συνοδεύεται από μια καταπραϋντική επίδραση, η οποία στο συγκεκριμένο βότανο συνδυάζεται και με μια αντιμικροβιακή δράση.

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο άσθμα και το βρογχικό άσθμα. Το πικρό στοιχείο που περιέχει διεγείρει την πέψη και ανοίγει την όρεξη.
Η Ινούλα συνδυάζεται καλά με το Μαρρούβιο, το Βήχιο, την Ασκληπιάδα και την Αχιλλέα για τα αναπνευστικά προβλήματα. Παρασκευάζεται ως έγχυμα. Ρίχνουμε ένα φλιτζάνι κρύο νερό σε 1 κουταλιά του τσαγιού τεμαχισμένη ρίζα και το αφήνουμε 8-10 ώρες. Μετά το ζεσταίνουμε και το πίνουμε πολύ ζεστό τρεις φορές την ημέρα. Αν χρησιμοποιήσουμε βάμμα πίνουμε 1-2 ml βάμματος τρεις φορές την ημέρα.

*Άρθρο του Σάκη Κουβάτσου στα Χανιώτικα Νέα

Περα απο τις ιαματικες του ιδιοτητες ( ουτε να το σκεφτομαι σαν ροφημα , οσοι το εχετε μυρισει με καταλαβαινετε) ειναι πολυ χρησιμο για την αντιμετωπιση του βαρροα ( ετσι ειναι το σωστο λεει ο δασκαλος ,το βαρροα) με υποκαπνισμο και σαν φυτο επανω στους κηρηθροφορεις.

Μονο μην ξεχνατε να το κοβετε 10 ποντους πανω απο την ριζα , ετσι ωστε να ξαναβγαινει

ας έχουμε και εικόνα!

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Να συμπληρωσω οτι το χαρακτηριστικο της ακονιζιας ειναι η αυτη η κολλωδης ουσια με την οποια ειναι καλλυμενοι οι βλαστοι της. Οι μελισσοκόμοι, περα απο τον υποκαπνισμο που τη βαζουνε στο καπνιστηρι, τη χρησιμοποιούσανε και αυτουσια, τοποθετωντας κομματια βλαστων στο πατωμα των κυψελων, προκειμενου να πετυχουν ελεγχο του πληθυσμου των βαρροα. Επειδη ακριβως ειναι κολλωδης η δομη του φυτου, οι μελισσες που περνουσαν αναμεσα του προκειμενου να αναβουν στη γονωφωλια ή το μελιτοθάλαμο, "αφηναν" τα βαρροα πανω στο φυτο που ως ελαφρυτερα κολλουσαν επανω, ενω το ίδιο πάθαιναν και οσα βαρροα επεφταν απο τις μελισσες της κυψελης οταν αυτες ξυνοντουσαν για να απαλλαγουν απο αυτα. Τις ίδιες τις μελισσες δεν τις επηρεαζε ιδιαιτερα (αντε να ξεκολλουσαν μερικοι σβωλοι γύρης).
Όσο για το βαρροα, σωστα ειναι ουδετερου γενους μια και προκειται για άκαρι (ουδ.) στο οποιο αναφερόμαστε και όχι σε ψείρα (θηλ.)

Μια αλλη εφαρμογη της ακονιζιας που μου ειπανε οι παλιοι, ειναι για το καθαρισμα των φραγκόσυκων.. Όπως ειναι γνωστό, αυτα ειναι γεματα αγκαθια που αφηνουν ενθυμια στο χερι οταν πρασπαθησεις να τα πιασεις. Παιρνανε λοιπόν οι παλιοτεροι ενα ματσο απο ακονιζια και με αυτο χτυπουσαν και "χάιδευαν" ελαφρα τα φραγκοσυκα, ωστε τα αγκαθια να σπασουν απο τον καρπο και να κολλησουν πανω στην ακονιζια...

Δυστυχως στα μερη μου στη βορεια ελλαδα δεν ειναι διαδεδομενο το φυτο αυτο...

Nα αλλη μια ξεχασμενη χρηση της ακονιζιας ( ευχαριστουμε japetus), επισης ηταν πολυ χρησιμη οταν μια κλωσα κλωσουσε τα αυγα στην φωλια . Λιγη ακονιζια κρατουσε τις ψειρες μακρυα

Ενημερωτικα..........

Στην Κυριακατικη τσαρκα στο βουνο (Παρνηθα) προς αναζητηση νεας μελισσοσυνοικιας για τα κοριτσια μου ειδα την ακονιζια στις αρχες της.
Νωρις ,αλλα μαλλον βοηθησε ο ζεστος καιρος

Είναι η ακονιζιά ;;[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Ναι Ηλια αυτο ειναι.

Ωραία, πολύ ωραία!!! έχει μπόλικο στη ευρύτερη περιοχή.
Ευχαριστώ Νίκο.

Παιδιά καλησπέρα. Το φυτό ακονιζιά υπάρχει περίπτωση στην Μεσσηνία να το λέμε και ψηλιθρι ή ψήλιθρο ??????? Αν ξέρει κάποιος ας μου απαντήσει . Ευχαριστώ πολύ

φοτο ακονιζιας [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

Καλησπέρα φίλε Γιώργο και ευχαριστώ για την απάντηση σου . Τελικά το φυτό το γνωρίζω εδώ και πολλά πολλά χρόνια αλλά μόνο όταν ασχολείσαι με κάτι και το χρειάζεται να ξέρεις στα σίγουρα ψάχνεις να βρείς ποιό πραγματικά είναι . Απλά εδώ το λέμε και ψήλιθρο και το ξέρω από πιτσιρικάς.

Φίλε Ηλία
Το φυτό στη φωτογραφία είναι σπαθόχορτο.
Εξόχως ιαματικό αλλά όχι ιδιαίτερα μελισοτροφικό.
Δες τη φωτό στο site που αναφέρει ο Giorgos Antou και θα δεις τις διαφορές.

[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]

mamani το φυτό στην φωτο του Ηλία ΔΕΝ είναι σπαθόχορτο
Το σπαθόχορτο, είναι χαμηλό θαμνάκι χωρίς φυλλαράκια και με κλαδάκια δικτυωτά σαν του θυμαριου.
Το λουλούδι του είναι πολύ διαφορετικό, μικρό, λιλιπούτιο θα έλεγα.
Το έψαχνα μήνες, και το αναγνωρίζω καλά.

Η ανονιζιά έχει μακρυά κολλώδη φύλλα. Αναγνωρίζεται αμέσως

Με την πρώτη ευκαιρία θα αναρτήσω φωτο απο σπαθόχορτο για να δειτε την διαφορά.
Αν τα καταφέρω, .... γιατί με τις φωτογραφίες στο φόρουμ έχω ένα θέμα......

Παιδιά έχουμε ξανασυζητήσει στο παρελθόν για το φυτό αυτό, δείτε εκεί πιο πολλά:
[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτόν το σύνδεσμο.]
Κάμποσα φρέσκα κλαράκια στο πάνω μέρος στο καπνιστήρι "μαλακώνουν" τη μυρωδιά και υγραίνουν τον καπνό, κάνοντάς τον πιο ευχάριστο στη μύτη μας και στις μέλισσες. Και φυσικά καθώς καίγεται μεταφέρεται η δραστική ουσία για τη βαρρόα μέσα στην κυψέλη. Εγώ τείνω να το χρησιμοποιώ σε κάθε επίσκεψη.