Περι κεντρισματων...

δεν θα σταθώ σε σφήκες και τσιμπήματα και μέλισσες.Θα σταθώ σε εικόνες μια άλλης Ελλάδας,με άλλες μυρωδιές,με άλλους ανθρώπους,με άλλες γεύσεις,γενικά διαφορετική.Μ'άρεσε αυτό το μήνυμα.

Ax pointerst πως φτανει ο καιρος που αναπολεις ολα εκεινα στα οποια δεν εδινες καποτε σημασια θεωρώντας τα φυσικα και δεδομενα.
Και  ποιος απο τους σημερινους νεους του μεγαλου χωριου μπορει να φανταστει οτι οι συρτες στις πορτες χρησιμευαν μονο για να μην τις βρονταει ο αερας.
Οτι μεσα στην φτωχια και την ανεχεια το τραγουδι και το γλεντι ηταν καθημερινα.
Πως να ξεχασω
Την φαφουτα γρια-Αλεξανδρα(την σιορα Τσαντα) που την εντυναν νυφη και τον μισοπιθαμο Πιπιο που τον εντυνα γαμπρο γυριζοντας χορευοντας και γελωντας τα σοκακια.
Τις φωτιες του ΑιΓιαννη (τις λαμπατινες) με τα κοριτσιστικα χαχανα και τα ξαναμενα αγορια που συναγωνιζονταν ποιο θα κανει την μεγαλυτερη εντυπωση.Τον κληδονα με τις νεες της παντριας που αγωνιουσαν να μαθουν το ποτε θα ερθει η σειρα τους να παντρευτουν και τις παντρεμενες να σκαρωνουν αυτοσχεδιαζοντας ποιηματακια για την καθε μια.
Τις μασκαρατες με τα αστεια και τα χοντρα πειραγματα και μεσα στα γελια  αλλοι να τραγουδουν.
<<Σιορα μασκαρα κανιορα
ξερουμε ποια εισαι τωρα>>.
Πως να ξεχασω το τραγουδι της Σοφουλας ,που της αναθεσαν να φυλαει το μικρο της ξαδελφακι .
<<Τση Τασιας ειναι ο γιος και του Παυλου ο βλαστος
τση Σοφουλας ξαδελφος τση
να τση καμει το κωμο τση
και να παει στο σκωτομο τση>>
Σταματω εδω γιατι οι μνημες δεν εχουν τελειωμο.

Σακι δεν λες που ζησαμε και αυτες τις εποχες,και ζησαμε και λιγο σαν ανθρωποι,η εστω σαν πραγματικα παιδια,κανε μια συγκρηση με το σημερα, και θα δεις οτι εμεις ημασταν οι τελευταιοι των μοικανων,που μεγαλωσαμε με το κρυφτο,των πολεμο,και τις παλιοταβλες που βαζαμε ρουλεμαν και φτιαχναμε πατινια,τα οποια μας εμοιαζαν σαν τζαγκουαρ στον κατηφορο,μακαρι να γυρισει ο κοσμος καποια στιγμη εκει που ηταν καποτε,εκει πισω, που τελικα οπως αποδειχτηκε το πισω ηταν πολυ μπροστα

Παιδια εγω εχω θεμα με τα κεντρισματα,και αυτο γιατι τα κοριτσια μου ειναι πολυ ηρεμα,και ετσι δεν μου τις δινουν ταχτικα,και δεν εχει παρη το κολαει ο οργανισμος,φετος πχ δεν εχω φαη ακομα καμια,φυσικα την ανοιξη πηγενα με γαντια, γιατι οταν εβγαζες παλαισιο με γονο πανω τις ετρωγες στο τσακ μπαμ,και δεν μπορω να δουλεψω την αλλη μερα λογο καθαρα χειρονακτικης εργασειας,παντος  σε γενικες απο αυτο που βλεπω σε φιλους που μπαινουν τωρα στα μελισσια, μετα απο καμια 30αρια τσιμπιματα σε χρονικο διαστημα ενος η ακομα και δυο μηνον στα πιο πολλα ατομα σταματαει το πρηξιμο,και απλα εχουν μια φαγουρα

ο αστραγαλος μονο εχει θεμα αμα την φας,οποιος και να εισαι,,μην ερχεσε ρε με παπουτσακια φρου φρου του ελεγα ενος φιλου φετος στα μελισσια,γιατι αμα φας 3-4 στον αστραγαλο θα την ακουσης στερεο,,ελα ρε μου λεει αφου τις συνηθησα τωρα,και με κοροιδευε με το δικαιο του,γιατι εγω πρηζομαι ακομα,γιατι δεν καθομαι απο μονος μου ο βλακας να φαω καμια 30αρια να στανιαρω,τελικα εφαγε μια μερα 4 και με πηρε τηλεφωνο το βραδυ,,ρε φιλε δεν μπορω να περπατησω,εμ στα λεγα δεν στα λεγα,χα χα ο αστραγαλος παιδια οντος ειναι αστα να πανε,σε τρυγο ειδικα μονο με μποτακι πας

Σάκη ευχαριστώ για τη βόλτα ρε φίλε, όσο για τον αστράγαλο παραθέτω κάτι που δεν στηρίζεται σε επιστημονικά δεδομένα αλλά στην απλή λογική. Ο αστράγαλος ίσως να πρήζετε τόσο πολύ γιατί ίσως να επιδέχεται περισσότερο βάρος δηλαδή ενώ αν σε τσιμπήσουν στο χέρι είναι φυσιολογική ας πούμε η αντίδραση, το χέρι μένει ελεύθερο, δεν επιβαρύνεται από κάτι άλλο. Ο αστράγαλος επιδέχεται όλο το βάρος του σώματος. Πάντως όλα τα παραπάνω που αναφέρθηκαν για αρτηρίες κλπ. Είναι σωστά.

O αστραγαλος δεχεται περισσοτερη πιεση αιματος οχι μονο απο την ωση της καρδιας αλλα και λογω θεσης.(θυμηθειτε υδροστατικη πιεση =ειδικο βαρος χ υψος στηλης υγρου) .Ετσι παντοτε, για να ανακουφισουμε την υπερβολικη πιεση στο σημειο ενος οιδηματος, το τοποθετουμε κατα το δυνατον ψηλοτερα απο το υπολοιπο σωμα.

Οκ λοιπον ενας γνωστος μου οταν ξεκιναγε με τα μελισσια την εφαγε στον ......
Την αλλη μερα οταν τον βρηκα μου ειπε οτι του εγινε σαν !!!! στριφτη τυροπιτα σκοπελου !!! χαχαχα

Χα!χα!
Μου θυμισες μια αναλογη ιστορια που μου ειπε ενας παλιος μελισσοκομος απο το Αστυπαλαια.Μια φορα λεει, του ζητησε ενας συναδελφος και φιλος να τον βοηθησει στον τρυγο.Εκει λοιπον που τρυγουσανε, μια μελισσα καταφερε να τρυπωσει μεσα απο το σορτσακι που φορουσε ο φιλος του και τον κεντρισε στο επιμαχο σημειο.Φυσικο επομενο τα .....(ναι αυτα) πριστηκαν και τριπλασιαστηκαν σε ογκο.
Την αλλη μερα τον ξανασυνανταει και αρχιζει το δουλεμα.
-Ρε Κωστα ,ειδα την κυρα σου το πρωι μες την καλη χαρα.Ελαμπε ολοκληρη.
Τι εγινε ?Κατι καλο? Κανενα λαχειο?.

Το γυρίσαμε που το γυρίσαμε στην πλάκα   

Πάρτε και το ανέκδοτο   

Τσίμπημα ίδιου τύπου το οποίο όμως εκτός του τοπικού πρηξίματος προκάλεσε και έντονους πόνους στον παθόντα .
Έτσι λοιπόν αποφάσισε να επισκεφθεί γιατρό παρέα με την κυρά του . αφού λοιπόν εξηγούν στον γιατρό τι έπαθε ο σύζυγος , η κυρά κάποια στιγμή απομονώνει τον γιατρό σε μια γωνιά και του λέει .
Γιατρέ υπάρχει τρόπος να φύγει ο πόνος αλλά να μείνει το πρήξιμο ?????
  

 

xaxa καλοοοο

Καλησπερα μιας κ επεσα στο θεμα και καταπιαστηκα και διαβασα τις εμπειριες με τα τσιμπηματα, απο τον ιουνιο π εχω τα μελισσακια με εχουν τσιμπησει ισως καμια 60αρια φορες,το χειροτερο μου ομως σε τρυγο σε ρεικι φετος τον οκτωβριο περιπου γυρω στα 30 κεντρισματα γυρω στα 20 στους αστραγαλους και καμια 10αρια στο υπολοιπο σωμα, πρωτη φορα φοβηθηκα τοσο πολυ παρατησα τον τρυγο στη μεση. Αποτελεσμα ολη νυχτα ξαπλα με τα ποδια τουμπανο. Ο χειροτερος πονος για εμενα οταν με κεντρισε αναμεσα στα ρουθουνια και το χειλος. δακρυα ποταμι και επι μιση ωρα φτερνισμα.. τωρα ομως παντα διπλά ρουχα και ποτε το παντελονι μεσα στη καλτσα. με ειχαν κανει σουρωτηρι.. Ειμαι ψαρακλας ακομη τι να κανω..