Καλησπέρα,
Συνήθως κόμπο τις παραφυάδες μου περίπου στα μέσα με τέλη φλεβάρη ώστε να αναπτυχθούν πιο γρήγορα όμως φέτος λίγο ο καιρός λίγο οι πολύ δυνατές πρώιμες ανθοφορίες (ειδικά πορτοκαλια) και οι γύροι που είχε μείνει από παρασύρει και χαρουπιά πέρυσι έκανε να "μελισσια" να εκραγούν στο δεύτερο πάτωμα πριν καν καλά καλά το καταλάβουμε με αποτέλεσμα ένα από αυτά να ξεκινήσει για σμηνουργία τότε έκοψα 4 παραφυάδες (Αρκετές ώστε να μην "σμινουργισι" και να mini αποδοτικό ) * λογικό εφόσον είχε 15-16 πλαίσια γόνο.
Όλα τα μελίσσια είχαν περάσει θεραπεία με ταινίες το φθινόπωρο και πάλι νωρίς την άνοιξη.
Τώρα παρατηρώντας τις παραφυάδες οι παραφυάδες όπου έγιναν τελευταίες παρότι πέρασαν θεραπεία έχουν μια έντονη παρουσία Βαρρόα σε σχέση με τις άλλες .
Πιστεύω ότι αυτό οφείλεται στην αύξηση του γόνου κατά τους ανοιξιάτικους μήνες όπως και τις "βαροας" επίσης και ενώ δεν δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα στο 20ari στο 4ari φαίνεται πολύ περισσότερο Οποτε δηλαδή κάνοντας παραφυάδες κατάφερα να έχω περισσότερα βαρρόα (μεταφέροντας τα βαρρόα από το μεγάλο μελίσσι στις παραφυάδες ) σε λιγότερες μέλισσες.
Μελετώντας λίγο παραπάνω το όλο θέμα σκέφτηκα ότι ο μεγάλος αριθμός βαρρόα μετάφερε μαζί με τον γόνο όπου βάζουμε στις παραφυάδες οποτε (Εφόσον τώρα πια βάζο έτοιμες δικες μου βασίλισσες στις παραφυάδες )
Αν κάναμε παραφυάδες χωρίς γόνο μέσα νωρίς την άνοιξη (στην δικη μου περίπτωση νωρίς οποιος κόβει πιο αργά πιο αργά) χωρίς να παίρνουμε γόνο από το αρχικό μελίσσι τότε θα καταφέρναμε 2 πράγματα .
1) Οι παραφυάδα έχει σημαντικά χαμηλότερο αριθμό βαρρόα
2) Το αρχικό μελίσσι δεν αποδυναμώνεται όso θα αποδυναμωνόταν αν περνάμε γόνο.
Δεν eχω δοκιμάσει την συγκεκριμένη τεχνική αλλα πια είναι η άποψη σας σχετικά ?