Φίλοι και φίλες, συνάδελφοι στο πάθος για τις μέλισσες,
το πρόβλημα είναι γνωστό σε όλους, το δείχνω με ένα προσωπικό παράδειγμα:
ΠΡΟΒΛΗΜΑ
Ελληνικό νησί, ένα μικρό χωριό, υπάρχουν 2 μελισσοκόμοι αλλά το καλοκαίρι μπορείς να αγοράσεις μέλι από 3: ο τρίτος είναι μια γιαγιά με πάγκο στο δρόμο, το μέλι που πουλάει δεν είναι από τους μελισσοκόμους του χωριού, δεν είναι από το νησί, δεν είναι καν από την Ελλάδα, ΑΛΛΑ πουλιέται σαν ντόπιο θυμαρίσιο, και στους αφελείς δείχνει και τις κυψέλες των άλλων 2 σαν δικές της...
Σε όσους τρέξουν να πουν βάλτα με τη γιαγιά, να πω ότι 1) είναι δύσκολο σε μικρές κοινωνίες με τους δεσμούς συγγενικούς κλπ που υπάρχουν (δεν τα βάζεις με μία πολυεθνική αλλά με τη θειά σου, το γείτονά σου κλπ) 2) είναι τόσοι οι πάγκοι, τα μαγαζάκια, τα τουριστικά, ... που μόνον Δον Κιχώτης θα ξεκίναγε τέτοιο αγώνα.
Τι μπορεί να γίνει? Μία παροιμία λέει: "Εγώ στραβώνω και πουλώ εσύ ξύπνα και αγόραζε" (στραβώνω = σου κλείνω τα μάτια, σε παραπλανώ). Αν "ξυπνήσουν" λοιπόν οι καταναλωτές... και ποιος μπορεί καλύτερα να τους ξυπνήσει από εμάς που είμαστε στο χώρο??
Προτείνω λοιπόν, τόσα λαμπρά μυαλά που υπάρχουν εδώ να τα βάλουμε κάτω και να βγάλουμε κάτι σαν τις "δέκα εντολές" του καταναλωτή μελιού (μπορεί στο τέλος να είναι 15 ή 20 εντολές, αλλά να είναι ουσιαστικές,, απλές και κατανοητές.
Παράλληλα να σκεφτούμε τρόπους ώστε να "διασπείρουμε" αυτό τον δεκάλογο σε όσο το δυνατόν περισσότερους εν δυνάμει παραλήπτες.
Όσοι πιστοί προσέλθετε...