"Αντίληψη" ορφάνιας

Διαβάζω λοιπόν σε μελισσοκομικά βιβλία και στο διαδίκτυο, για διάφορους χειρισμούς όπου η βασίλισσα απομονώνεται στη γονοφωλιά με βασιλικό διάφραγμα και στη συνέχεια τοποθετούμε από πάνω ένα ή δύο πατώματα, όπου στο δεύτερο ή στο τρίτο, συγκεντρώνουμε το γόνο της κυψέλης (ή το μεγαλύτερο ποσοστό αυτού). Οι χειρισμοί αυτοί περιγράφονται επί παραδείγματι στο βιβλίο του Νικολαίδη και συγκεκριμένα στις μεθόδους Ντεμαρί και Σνέλκροφ. Αυτό που μου κάνει εντύπωση, είναι πως παρ΄ολο που υπάρχει επικοινωνία σε όλους τους ορόφους της κυψέλης (άρα και μεταφορά οσμών) στους ορόφους στους οποίους δεν έχει πρόσβαση η βασίλισσα, αλλά υπάρχει γόνος και παραμάνες εργάτριες, αναφέρεται πως αρχίζουν να δημιουργούνται βασιλικά κελία ορφάνιας. Δεν έχω δοκιμάσει κάποια από αυτές τις μεθόδους, απλά αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο, αφού η διάχυση των οσμών και των φερρομονών που εκλύει η βασίλισσα από τη γονοφωλιά, σίγουρα θα φθάνεις και στους ορόφους. Άρα οι μέλισσες που βρίσκονται σε αυτούς αντιλαμβάνονται την ύπαρξη βασίλισσας στην κυψέλη τους, έστω και αν αυτή δεν έχει πρόσβαση λόγω του διαφράγματους στους ορόφους. Παίζει ρόλο η ηλικία της βασίλισσας και κατά συνέπεια η δυνατότητα της να εκλύει ποσοτικά περισσότερες φερερμόνες; Μήπως τελικά η απουσία αυγών στους επάνω ορόφους "πυροδοτεί" το ένστικτο της ορφάνιας στις μέλισσες που βρίσκονται σε αυτούς, ανεξάρτητα αν "μυρίζουν" τη βασίλισσα τους; Αντιλαμβάνομαι ότι στη μέθοδο Σνελκροφ, παρεμβάλεται μελιττοθάλαμος και μετα το πάτωμα με τους γόνους και μάλιστα η επικοινωνία όλου αυτού του συστήματος γίνεται μέσω μια μικρής οπής με σίτα, αλλά στη μέθοδο Ντεμαρί επί παραδείγματι, έχουμε απλώς ένα βασιλικό διάφραγμα και από πάνω όλο το γόνο, μου φαίνεται πολύ δύσκολο να αισθανθούν ορφάνια οι μέλισσες αυτές.

Όποιος έχει δοκιμάσει κάτι αντίστοιχο ή οποίος έχει άποψη επί του θέματος, θα παρακαλούσα πολύ να καταθέσει την εμπειρία του και τη γνώμη του.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων

Αν η μανα ειναι μικρης ηλικιας (κατω των 2 χρονων) και βαλεις βασιλικο διαφραγμα δεν θα σου κανει βκ.Συνηθως χρησιμοποιουμε ενα ξυλο με ενα μικρο αερισμο μονο και κανουμε τον χειρισμο.Καποιες φορες που η μανα ειναι τουμπανο πρεπει να βαλεις κενο πατωμα για να κανουν βκ.Τιποτα απο ολα δεν ειναι κανονας ομως γιατι εχεις και με αλλα καιρικες συνθηκες ανθοφορια κτλ.

Ως γνωστον ,η φωλια του γονου ειναι κατα βαση μια συμπαγης κυκλικη περιοχη.Η βασιλισσα κινείται διαρκώς μεσα σε αυτην προς αναζητηση αδειων καθαρων κελιων για να αποθεσει τα αυγα της.Κατα την κινηση της αυτη πανω στις κηρηθρες του γονου ,αποθετει φερομονες απο τους αδενες ΑRNHART,που βρισκονται στα ποδια της.Αυτες οι φερομονες αποτρεπουν τις παραμάνες απο το να οικοδομησουν κελια αντικαταστασης.Αν παρουμε λοιπον μια κηρηθρα απο την περιοχη του γονου και την μετεφερουμε σε αλλο σημειο της κυψελης, στο οποιο η βασιλισσα δεν εχει προσβαση,και υπο την προυποθεση οτι υπαρχει πανω στην κηρηθρα αυτη γόνος καταλληλης ηλικιας,οι μελισσες θα οικοδομησουν πανω σε αυτον τον γονο κελια αντικαταστασης. Αυτο συμβαινει οχι μονο αν παρεμποδισουμε την προσβαση της βασιλισσας με καποιο διαφραγμα ,αλλα ακομη και αν παρεμβαλουμε αλλου ειδους εμποδια ,οπως π.χ. κηρήθρες μελιου ,η άχτιστες κηρήθρες σε τροπο που να χωρισουμε τον γονο σε τμηματα, και να απομονωθει η βασιλισσα σε καποιο απο αυτα. Ειναι γνωστο οτι η βασιλισσα δεν παρακαπτει ευκολα τετοιου είδους φραγματα.Και ναι μεν αν το μελισσι ειναι πολυ δυνατο και οι συνθήκες καλες ,οι μελισσεσ θα χτισουν γρηγορα τα αχτιστα ή θα μεταφερουν αλλου το μελι αποκαθιστώντας την συνεχεια του γονου,στις περισσοτερες ομως περιπτώσεις αυτο δεν μπορουν να το κανουν αρκετα γρηγορα. Τωρα στην ΝΤΕΜΑΡΙ, εκεινο που κανουμε ειναι να αφησουμε 1 -2 κηρηθρες νεαρου ανοιχτου γονου με την βασιλισσα στο κατω μέρος , τις δε υπόλοιπες την ανεβαζουμε στον οροφο πανω απο το διαφραγμα ,αλλα σε τροπο που ο μεν ανοιχτός γόνος που περισσευει να ειναι ακριβως πανω απο τις κηρηθρες γονου που φησαμε στον κατω οροφο,και πλαι σε αυτες, δεξια και αριστερα, οι υπολοιπες κηρηθρες γονου κατα αυξουσα σειρα ηλικιας.Με αυτη την διαταξη η περιοχη του γονου παραμενει συνεκτικη και οι τροφοι κινούμενες δια μεσου του διαγραγματος ελευθερα απο τον οροφο στο σωμα , επιρρεαζονται απο τις φερομονες της βασίλισσας που βρισκεται ουσιαστικα διπλα τους.

Koske, ο Νικολαϊδης αναφέρει ακόμα μία μέθοδο, (δεν θυμάμαι το όνομα του μελισσοκόμου/ερευνητή που την εφάρμοσε), με την οποία βάζει ένα χώρισμα κάθετο στην κυψέλη, με δύο ανοίγματα τρυπητά (10χ10), τα οποία να μπορούν να ανοίξουν/κλείσουν με σύρτες. Απο το ένα μπορεί να περάσει η βασίλισσα, απο το άλλο όχι. κλπκλπ (εξηγεί τον τρόπο της μεθόδου)

Με αυτόν τον τρόπο απομονώνει την βασίλισσα.
Λέει λοιπόν ότι βασίζεται στο ότι οι μέλισσες ναι μεν νοιώθουν την παρουσία της βασίλισσας τους, αλλά επειδή δεν γεννάει (στον χώρο που δεν μπορεί να περάσει) την θεωρούν ανίκανη. Έτσι αρχίζουν να δημιουργούν βασιλοκέλια.

Υποθέτω ότι αυτή η πρακτική θα μπορούσε να είναι μία απάντηση στην ερώτησή σου.

Ok, σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας, ήταν πολύ κατατοποστικές. Βέβαια όπως κάθε το άλλο στη μελισσοκομία και αυτό το θέμα είναι "ναι μεν αλλά" με την έννοια ότι μπορεί να συμβεί υπό προύποθέσεις ή και να μη συμβεί καθόλου.

Για το λογο αυτο, δηλαδη οτι γινεται υπο προυποθεσεις καποιοι μελισσοκομοι αναμεσα στα δυο πατωματα βαζουν για 3 μερες ενα διαφραγμα με κηροπανο που να απομονωνει τελειως το ενα απο το αλλο. Μολις κατεβασει βασιλοκελια τοτε αφαιρουν το κηροπανο και πρατουν στη συνεχεια οπως επιθυμουν. Ειτε δηλαδη με δυο βασιλισσες ειτε εκμεταλευονται τα βασιλοκελια για κοψιμο παραφυαδων.

NINAS έγραψε:

Koske, ο Νικολαϊδης αναφέρει ακόμα μία μέθοδο,.............................................

Υποθέτω ότι αυτή η πρακτική θα μπορούσε να είναι μία απάντηση στην ερώτησή σου.

συγνώμη koske, beezy έπρεπε να γράψω